Τετάρτη 7 Απριλίου 2010

άνθρωποι,μικροί,καημένοι.

για ποιον ηλίθιο λόγο η ζωή των ανθρώπων να διαδραματίζεται με πρωταγωνιστή τον "έρωτα" και όχι τον ίδιο τον άνθρωπο;κάθονται και αναλύουν και επεξεργάζονται,κάνουν υπολογισμούς,ολόκληρα βιβλία,blogs,μέχρι και εγκυκλοπαίδειες έχουν αφιερώσει στο όνομά του.γτ όλα αυτά μόνο για ένα απ'τα πολλά συναισθήματα του ανθρώπου;υπάρχουν τόσα συναισθήματα που μπορούν να χαρακτηρίσουν τον άνθρωπο και μάλιστα πιο ευγενικά,όμορφα και εκλεπτυσμένα απ'τον "έρωτα".και έρωτας σε εισαγωγικά,γτ αυτό που πλασάρεται σήμερα ως έρωτας είναι το πλέον εγωιστικό συναίσθημα κ ούτε κατά διάνοια δεν μπορεί να ταυτιστεί με τον ειλικρινή και ανιδιοτελή έρωτα. γτ να μην εστιάζουν οι άνθρωποι στον άνθρωπο ως σύνολο,αλλά να τον διασπούν σε συναισθήματα; πανανθρώπινο συναίσθημα τον λένε,κινητήριο δύναμη της ανθρωπότητας τον είπαν κάποιοι άλλοι.ίσως ισχύει.σε καμία περίπτωση όμως δεν ισχύει για τους καθημερινούς "ερωτάκους" που πιστεύουν πολλοί ότι ζουν και με ευκολία αυτοαποκαλούνται ερωτευμένοι.προφανώς και δεν είναι κινητήριος δύναμη για την ανθρωπότητα ο "έρωτας" για τον κούκλο γκόμενο σου.γιατί όμως;γιατί να εξυμνείται τόσο πολύ αυτό το κάλπικο συναίσθημα,που τώρα είναι υπαρκτό στο μυαλό σου ενώ μετά από λίγο δε θα το θυμάσαι καν,άρα πώς να υπάρξει για σένα κάτι τόσο εφήμερο ώθηση για δημιουργία; ο έρωτας που ένιωσαν κάποιοι άνθρωποι για την τέχνη,την επιστήμη,τη φύση,μα πάνω απ'όλα για τον ίδιο τον άνθρωπο ως ύπαρξη,ήταν το εφαλτήριο της εξέλιξης της ανθρωπότητας.ήταν λίγοι ανά τους αιώνες εκείνοι,αρκετοί όμως για να κινούν τα νήματα της δημιουργίας. θα ήταν τραγελαφικό αν εξαιρούσα τον εαυτό μου απ'τους "ερωτευμένους",σχεδόν ακατόρθωτη η άρνηση της εγωιστικής μου φύσης.αν δε βαριέσαι,λοιπόν,άλλαξε όλους τους γ' σε α' πληθυντικούς. άνθρωποι με μικρότητες,αδύναμοι.ίσως να μην καταφέρουμε να ζήσουμε ποτέ τον έρωτα,όμως αξίζει;αξίζει να σπαταλήσουμε τη μια και μοναδική μας ζωή στους "έρωτες";