Πέρασε η ώρα.Έριξε ολοσκότεινο κ παγωμένο το πέπλο της η χειμωνιάτικη νυχτιά πανω απ'τις σκεπές των πολυκατοικιών.Άδεια η πόλη.Ή μάλλον,άδεια,νομίζει,οτι είναι η πόλη.Χαμένη στις σκέψεις της-πόσο ανούσιες σκέψεις!-θαρρεί οτι βυθίζεται σε μια κατάνυξη που θα τη φέρει αντιμέτωπη με τον εαυτό της.Προσπαθεί,όμως ο εαυτός της δεν της κάνει τη χάρη.Την έχει καταβρεί να κρύβεται τα τελευταία χρόνια,πίσω από χαζές κ ανόητες σκέψεις κ πράξεις.
Στιχάκια από τραγούδια πέτρες πετούν στο τζάμι της σιγής.Άνοιξε το αγαπημένο της playlist κ ακούει με προσήλωση,μήπως καταφέρει να νιώσει εκείνα τα σκιρτήματα που ένιωθε όταν ήταν "παιδί".Ματαίως όμως.Για άλλη μια νύχτα,συνειδητοποιεί πως έχει αρχίζει να αλλάζει.Έτσι απογοητεύεται.Κλείνει το winamp,οι ήχοι χάνονται απ'το δωμάτιο της,σβήνει τα φώτα,γέρνει στο μαξιλάρι και αποκοιμιέται....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου